As mobilizacións contra os acordos de investimentos TTIP e CETA tamén recibiron mostras de apoio desde a cultura, aínda que a título individual ou desde a esfera de partidos políticos, non tanto cunha formulación sectorial. En Europa si existen movementos e organizacións culturais que critican a estes acordos baixo eses termos.
Flash mob feminista contra o TTIP en Madrid en xuño de 2015. / Eduardo García Cuasimodo
Desde o 8 de outubro e hasta o sábado 15, a campaña No al TTIP, na que participan sindicatos como CCOO, UXT, USO, CXT ou Intersindical, forzas políticas como Podemos, EU, Compromís, En Marea, ICV, Equo ou EH-Bildu, e organizacións sociais de diferentes ámbitos como Coordinadora de Organizacións de Agricultores e Gandeiros (COAG), Ecoloxistas en Acción, federacións de consumidores e veciñais e organizacións feministas, está a desenvolver unha semana de accións contra a firma do tratado comercial e financeiro entre a Unión Europea e Canadá (CETA) e para esixir ao Goberno que non siga negociando o Tratado Transatlántico de Comercio e Investimentos Estados Unidos e a UE (TTIP).
A campaña chegará á súa clímax o día 15, coa convocatoria de manifestacions en máis de 20 cidades, que coinciden e súmanse ás protestas que anualmente se celebran nesa data con motivo do Día Mundial contra a Pobreza.
Como parte das accións, a campaña emitiu un comunicado: Este outono xogámonos moito, ao que se adheriron activistas e cargos públicos, especialmente de Unidos Podemos e as súas confluencias, aínda que non só.
Tamén asoman timidamente algúns nomes e apelidos relacionados coa música e a creación, que adoitan ser habituais neste tipo de posicionamentos: Alberto San Juan, Kiko Veneno, Nacho Vegas, Juan Diego Botto ou integrantes de bandas como Che Sudaka ou Tremenda Jauría.
Súmanse estas voces desde o ámbito cultural a outras iniciativas que desde as artes levan tempo criticando ao TTIP e os outros acordos como o CETA. Artists Against TTIP no Reino Unido; ou a xira Rock Against the TPP en Estados Unidos, unha serie de concertos de numerosos grupos de rock contra o Acordo Transpacífico de Cooperación Económica (TPP), son dúas mostras desta oposición.
Con todo, a adhesión de artistas españois a estas críticas aos tratados de libre comercio segue a realizarse a título individual ou na esfera de acción dos partidos políticos, sen articular “unha reivindicación sectorial que logre trasladar o impacto demoledor que sobre a moi precaria situación das políticas culturais en España podería ter a posta en marcha do Tratado”, segundo a investigadora cultural Estefanía Rodero.
En Europa si existen exemplos de manifestacións de carácter colectivo. Por exemplo, Culture Action Europe, unha rede de organizacións culturais europeas dedicada a promover a cultura como condición necesaria para un desenvolvemento sustentable, opúxose á firma do tratado e defendeu a excepción cultural.
Tamén a Rede Europea das Artes Escénicas, que celebrará en Valencia entre o 3 e o 6 de novembro o seu plenario anual e en cuxo orde do día figura a creación dun grupo de traballo específico sobre as implicacións do TTIP na cultura europea.
Para Rodero, a aplicación do TTIP “polo seu efecto sobre os dereitos laborais e o seu progresivo desmantelamento dalgunhas das ferramentas de protección da diversidade cultural, cun impacto especialmente lesivo sobre a cultura e as economías rurais, non faría senón agravar a precaria situación que desde esta multiplicidade de voces se vén denunciando”.